Blog

Toelichting van Lucia:  Hieronder een algemeen artikel ter  (achtergrond) informatie. De Borrelia bacterie kan veel schade aanrichten en wordt zeker niet altijd ontmaskerd. Dit kan met de steeds geavanceerdere Bioresonantie apparatuur die ik in mijn praktijk gebruik meestal wel, wat betekend dat er dus wel degelijk behandelingsmogelijkheden zijn met zeer goede resultaten! Een tekenbeet hoeft niet altijd een besmetting met de Borrelia bacterie te betekenen en een besmetting met de Borrelia bacterie hoeft niet altijd te betekenen dat u de ziekte van Lyme heeft. Bij de ziekte van Lyme wordt het eigen immuunsysteem geheel of gedeeltelijk “plat “gelegd waardoor allerlei belastingen en co-infecties vrij spel hebben. Een bont pallet van (veel en steeds (af)wisselende) ziektesymptomen kan dan ook een aanwijzing zijn voor de ziekte van Lyme oftewel een belasting door de Borrelia bacterie. Maar ook een knie-blessure die maar niet wil genezen kan dus het gevolg zijn van een besmetting door de Borrelia bacterie. 

EUROPESE ACADEMIE

voor natuurlijke gezondheidszorg

Antwerpen – Gent – Leuven – Maastricht

De ziekte van Lyme neemt toe door de klimaatopwarming

Er is een duidelijk verband tussen de klimaatopwarming en de toename van teken. Door dat er meer zonlicht is, vangen alleenstaande bomen zoals eiken in tuinen, langs de wegen, parken en open bossen meer licht op en dat heeft een invloed op de groei. Zo zijn er opvallend meer eikels dan enkele jaren geleden. Eikels en andere boomvruchten vormen het krachtvoer voor de dieren in het bos. Voor de everzwijnen zijn eikels de belangrijkste wintervoeding. Meer licht en warmte zorgen voor een betere flora in de vrije natuur wat ook goed is voor ons vervuild milieu. Een betere flora is eveneens gunstig voor de fauna, m.a.w. de natuur probeert zich te herstellen. Een overschot aan voedsel is een goede zaak voor alle dieren in de voedselpiramide. Meer eikels betekent meer knaagdieren, o.a. muizen en dus ook meer teken. De tekenlarven leven net boven de grond en proberen zich vast te klampen aan kleinere dieren die passeren zoals bosmuizen, rosse woelmuizen, eekhoorntjes enz. Meer teken betekent een grotere kans op de ziekte van Lyme.

De ziekte van Lyme wordt voornamelijk veroorzaakt door een beet van een teek die is besmet met de Borrelia bacterie. Het is opvallend dat in de Kempen, waar overwegend dennenbossen zijn, de kans op een besmette teek veel hoger ligt dan daar waar de natuur een grotere diversiteit kent, zoals in gemengde loofbossen. De verschraling van de natuur en de klimaatopwarming zorgen ervoor dat in bepaalde streken de ziekte van Lyme meer voorkomt. Wie in de tuin werkt of een wandeling door de natuur maakt, kan gemakkelijk een tekenbeet krijgen. Op zich is dat niet gevaarlijk zolang de teek niet besmet is. Als men de teek onmiddellijk verwijdert, zelfs als ze besmet zou zijn, is er niets aan de hand. Blijft de besmette teek langer dan een à twee dagen op de huid zitten, is de kans op besmetting reëel. De bacterie vermenigvuldigt zich eerst op de plaats van de beet. Na 3 à 32 dagen verplaatsen de bacteriën zich van de plaats van de beet verder in de omringende huid en verspreiden zich via het bloed naar organen of andere plaatsen in de huid. Vormt zich een rode ring of vlekvormige uitslag rondom de tekenbeet dan wijst dit op een besmetting. De meest voorkomende plaatsen waar teken bijten zijn been, dij, bil, romp of oksel. De rode plek breidt zich uit tot een doorsnee van 15 cm, vaak met een lichte opheldering in het midden. De plek jeukt niet en is niet pijnlijk, maar kan bij aanraking warm aanvoelen. Bij ongeveer 25% van de besmette mensen is er geen rode cirkel of men heeft die niet opgemerkt.

Jonge ziekte

Ongeveer 20% van de teken is besmet. Een antibioticabehandeling is dan nodig om de ziekte van Lyme te voorkomen. Wie dit niet of te laat opmerkt heeft grote kans de ziekte te krijgen. De ziekte is pas in 1975 ontdekt in de plaats Lyme in de staat Connecticut (VS) en is nu de meest voorkomende door insecten overgebrachte infectie in de VS en in Europa. Meestal komt de ziekte voor in de zomer en de vroege herfst. Wie besmet is, voelt zich ziek en vertoont bepaalde symptomen zoals moe zijn, last hebben van rillingen en koorts, hoofdpijn, stijve nek en spier- en gewrichtspijnen. Deze symptomen komen ook bij andere klachten voor zodat men niet onmiddellijk moet denken aan Lyme. Hoewel de meeste symptomen kunnen opkomen en weer verdwijnen, kan het gevoel van ziek zijn en zich moe voelen wekenlang aanhouden. De symptomen worden vaak ten onrechte gezien voor griep of een virusinfectie. Er zijn gevallen bekend waarbij de ziekte van Lyme voor ernstige klachten heeft gezorgd zoals neurologische verschijnselen, aantasting van de hersen- en ruggenmergvliezen, eenzijdige verlammingen van het gezicht die maandenlang aanhouden. Onregelmatige hartslag en ontsteking van het hartzakje met pijn op de borst doen zich soms voor (8%). Als de ziekte niet wordt behandeld ontstaat er een chronisch stadium. In de VS is er veel kans op het ontwikkelen van artritis terwijl dit in Europa veel minder voorkomt. We zien dat er zwellingen en pijn ontstaan in de grote gewrichten, vooral in de knie. De ziekte van Lyme kan ook zorgen voor stemmingswisselingen, spraakproblemen en zelfs slaap- en geheugenproblemen.

Diagnose en behandeling

Bloedonderzoek is de meest gebruikte methode. De aanwezigheid van antilichamen tegen de bacterie en de bekende symptomen bevestigen de ziekte. Het is niet eenvoudig absolute zekerheid te krijgen omdat veel symptomen ook bij andere klachten voorkomen. Zelfs de aanwezigheid van antilichaampjes biedt geen zekerheid. Vaak wordt ten onrechte een lange antibioticakuur aanbevolen terwijl de ziekte van Lyme niet aanwezig is. Als de teek is opgezwollen, wat wijst op een langere aanwezigheid, en/of er is een rode cirkel, dan is een antibioticakuur noodzakelijk. Dit geldt eveneens als er neurologische klachten zijn. Omdat er geen vaccin is tegen deze ziekte, legt men het accent op preventie. Door de broekspijpen in de laarzen te stoppen als men in de tuin werkt of als men in dichtbegroeide gebieden wandelt, voorkomt men dat teken de huid bereiken. Douchen nadat men in contact is geweest met een tekengebied behoort eveneens tot de preventie. Het verwijderen van de teek gebeurt met een pincet. De kop van de teek moet zo dicht mogelijk bij de huid worden vastgepakt. De teek moet 24 uren op de huid hebben gezeten en bloed hebben opgezogen voordat er sprake kan zijn van een infectie. Aan de ene kant moeten we niet overdreven bang zijn, maar voorzichtigheid is altijd geboden.

Natuurgeneeskundige mogelijkheden

Omdat de ziekte van Lyme ernstige gevolgen kan veroorzaken, is men aangewezen op de reguliere geneeskunde. Uiteraard kan men aanvullend en ondersteunend werken, o.a. door de immuniteit te verhogen door het gebruik van knoflook, ui, honing, stuifmeel, kamille, Rode zonnehoed (Echinacea), champignons, enz. Tijdens een antibioticakuur is het raadzaam om natuuryoghurt te gebruiken om de aangetaste darmflora te herstellen. De overvloed aan eikels in de herfst geeft aan dat er de volgende zomer meer teken zijn wat de kans op de ziekte van Lyme vergroot.